jestem oskarżony

W polskim prawie cywilnym i karnym funkcjonują obok siebie różne określenia dotyczące dzieci i młodzieży, w zależności od wieku oraz procedury, którą wobec nich stosujemy. Ta sama osoba może więc być nieletnim albo małoletnim, natomiast już niekoniecznie młodocianym. Pojęcie NIELETNIEGO zostało wprowadzone w treści ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, a więc dotyczy prawa rodzinnego, głównie w połączeniu ze sprawami karnymi.  Dodatkowo pojęcie to obejmuje swoim zakresem trzy kategorie osób:   a) w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji nieletnim - jest to osoba do 18 roku życia, przy czym dolna granica wieku nie jest określona; b) w sprawach o popełnienie czynu karalnego -  jest to osoba pomiędzy 13. a 17. rokiem życia; c) w zakresie wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych - młodzież do ukończenia 21. roku życia.   Pojęcie MAŁOLETNI stosowane jest w prawie cywilnym wobec osób niepełnoletnich, a więc takich...

Żeby zapobiegać demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz w celu umacniania funkcji wychowawczej rodzin, ustawodawca w 1982 roku wprowadził do polskiego prawa ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich . Oznacza to, że przepisy te stosujemy, gdy nieletni wykazuje przejawy demoralizacji lub dopuści się czynu karalnego . Kontroli podlega wtedy cała rodzina: rodzice i sposób, w jaki wychowują oraz kontrolują swoje dziecko, oraz zachowanie samego dziecka, wobec którego podejmowane są środki wychowawcze, a nawet poprawcze. Kogo – według tej ustawy – nazywa się „nieletnim”? 1. w kwestii zapobiegania i zwalczania demoralizacji – dotyczy ona osób, które nie ukończyły 18 lat,  2. natomiast przy postępowaniu w sprawach o przestępstwa i niektóre wykroczenia – to osoby, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły jeszcze lat 17. Uwaga: gdy dziecko popełniło przestępstwo, a ukończyło już 17 lat (a w przypadkach ...