Co to jest wydziedziczenie? Kogo można wydziedziczyć?

Spadkodawca może w testamencie pozbawić osoby, które by po nim dziedziczyły nie tylko samego spadku, ale również może pozbawić ich prawa do otrzymania zachowku po osobie zmarłej. Mówiąc wprost, osoby, które miałyby po danej osobie dziedziczyć nie tylko nie otrzymają należnej im części spadku, ale również zostaną pozbawione prawa do domagania się zachowku (swego rodzaju rekompensaty) po zmarłym – czyli nie dostaną zupełnie nic w wyniku dziedziczenia.

Kiedy można dokonać wydziedziczenia? Po pierwsze, należy sporządzić testament (pisany własnoręcznie lub sporządzony u notariusza). W jego treści spadkodawca powinien odpowiednio opisać sytuację, która jest przyczyną wydziedziczenia, precyzyjnie wskazując motywy swojej decyzji.

Po drugie, spadkodawca powinien kierować się przyczynami wydziedziczenia opisanymi w przepisach kodeksu cywilnego. Mogą to być bowiem wyłącznie okoliczności wskazane w przepisie art. 1008 kodeksu cywilnego, w których spadkobierca:

1) wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego (należy konkretnie wskazać jakie zasady zostały złamane);

2) dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci;

3) uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych (należy wskazać w jaki sposób się to objawia).

Spadkodawca nie może jednak wydziedziczyć uprawnionego do zachowku, jeżeli mu przebaczył, a przebaczenie nastąpiło z dostatecznym rozeznaniem co do sytuacji spornej.

Jakie są konsekwencje wydziedziczenia? Wydziedziczony nie dostaje nic ze spadku, ale uwaga: zstępni wydziedziczonego (czyli jego dzieci, wnuki, itd.) są uprawnieni do żądania zachowku. Oznacza to, że skutki wydziedziczenia nie rozciągają się na zstępnych wydziedziczonego. A więc spadkobiercy wydziedziczonego mogą starać się o zachowek.