Wyłudzenie, czy oszustwo? Co zrobić, gdy ktoś mnie oszukał?
W życiu codziennym przyda nam się znajomość podstawowych przepisów dotyczących prawa karnego. Nadzwyczaj często pojawiającym przestępstwem jest oszustwo, powszechnie znane jako wyłudzenie. Mówi o nim treść artykułu 286 kodeksu karnego:
§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym
mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub
niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze
pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści
majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na
szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Dobrem chronionym przez
art. 286 § 1 KK jest przede wszystkim nasza własność (czyli mienie), ale także
uczciwość obrotu majątkowego i nasza wolność od oszukańczych transakcji,
powszechnie nazywanych wyłudzeniami.
Jak wynika z treści
przepisu, oszustwa można dokonać na trzy sposoby:
- przez wprowadzenie innej osoby w błąd,
- przez wyzyskanie naszego błędu przez oszusta,
- lub przez wyzyskanie niezdolności innej osoby do należytego pojmowania swojego działania.
Pierwszy i drugi sposób opiera się na błędzie pokrzywdzonego, gdy jego
wyobrażenie o rzeczywistości nie odpowiada faktom, a podjęcie decyzji opiera
się na błędnych i mylnych informacjach. Sprawca albo błąd ten wywołuje, albo
wykorzystuje fakt, że pokrzywdzony jest już w błędzie.
Trzeci sposób popełnienia oszustwa wiąże się ze szczególnymi cechami osoby dokonującej
rozporządzenia mieniem, np. gdy jest to osoba małoletnia, a więc niedojrzała i
niedoświadczona w podejmowaniu decyzji, albo też jest to osoba starsza,
zagubiona i nieobeznana w sprawie.
Analizując więc brzmienie przepisu, możemy stwierdzić,
że przestępstwa oszustwa dopuszcza się osoba, która w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej, doprowadza do tego, że pokrzywdzony, nieświadomy swojego błędu,
podejmuje decyzję o takim rozporządzeniu swoim (lub cudzym) majątkiem, które
jest dla niego ewidentnie niekorzystne.
W codziennym życiu możemy znaleźć wiele przykładów
oszustw, potocznie nazywanych wyłudzeniami, zwłaszcza dotyczących osób
starszych, np. przy metodzie uzyskania pieniędzy „na wnuczka”, czy też w
sprawie nieuczciwych sprzedawców na portalach aukcyjnych. Zawsze warto jak
najszybciej zawiadomić w takiej sytuacji organy ścigania – prokuraturę, bądź
zgłosić sprawę na Policję.
Komentarze
Prześlij komentarz